Özet

Amaç: Bu çalışmada 2007-2008 yıllarında kliniğimize ateş (>37.2°C aksiller) yakınmasıyla başvuran 88 olguda ateş etyolojisinin araştırılması ve sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntemler: Ateş etyolojisi araştırılmak üzere kliniğimizde yatırılarak izlenen toplam 88 olgu, retrospektif olarak incelendi. Yoğun bakım gereken hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalarda anamnez, fizik muayene, laboratuvar ve radyolojik tetkikler sonucunda, ateşin süresi, altta yatan risk faktörleri, ek semptom ve bulguları ve tanısal yöntemler değerlendirildi.

Bulgular: Ateş etyolojisi incelenen toplam 88 olgunun, yaş ortalaması 48 olup 42’si (%48) kadındı. Hastaların başvuru sırasındaki ateş yüksekliği ortalama sekiz gündü. Ateşe en sık eşlik eden semptomlar, bulantı ve kusma (%27.2), halsizlik (%20.4) ve baş ağrısı (%19.3) idi. Laboratuvar tetkiklerinde hastaların %44.3’ünde eritrosit sedimantasyon hızı/C-reaktif proteinde yükseklik, %31.8’inde lökositoz saptandı. Hastalarda sırayla en sık akut menenjit (%26.1), idrar yolu infeksiyonu (İYİ, %18) ve pnömoni (%9) saptandı. 

Sonuçlar: Çalışmamızda ateş şikayetiyle başvuran, yoğun bakım gerektirmeyen yatan hastalar incelendi ve başta akut menenjit olmak üzere, İYİ, pnömoni ve üst solunum yolu infeksiyonu en sık saptanan infeksiyonlar olarak gözlendi.